‘Waar blijft de tijd’
In de verte hoor ik een ritmisch geluid. Wat is dat toch? Langzaam kom ik bij bewustzijn. Oh wacht, nu herken ik het. Het zijn de beats van een hardcore cd die ik vaak draai. Maar wat doe ik op de grond? Languit lig ik voor de koelkast en ik begrijp er niets van. Langzaam sta ik op. Met ongelooflijke koppijn loop ik naar de cd-speler om de muziek uit te zetten. Ik voel me brak. Het enige wat ik me nog kan herinneren, is dat ik naar de koelkast liep om wat drinken te pakken. Waarschijnlijk ben ik out gegaan…
Had ik nog tijd?!
Je las zojuist een episode vanuit de tijd dat ik wel vaker out ging. Ik was namelijk verslaafd aan drank en drugs. Ik gebruikte van alles en nog wat, waarbij ik een paar keer een overdosis heroïne nam. Bovendien ben ik twee keer wakker geworden op de IC, omdat ik te veel pillen had geslikt. Diep in mijn hart wist ik dat dit niet langer door kon gaan. Ik was me ervan bewust dat, als ik door zou gaan met gebruiken, ik het simpelweg niet zou overleven. Maar ja, ik had al zo vaak hulp gezocht en iedere keer ging het weer fout.
Hoe ik ooit op dit punt kwam
Ik pakte mijn biertje, ging tussen de troep op de bank zitten en overdacht mijn leven. Hoe kan het dat ik zo ver in ellende ben gezakt? Mijn gedachten dwalen af naar mijn jeugd. Naar de tijd dat ik nog kind was en enigszins gelukkig was in Barneveld, een dorp op de Veluwe. Mijn ouders waren nog niet getrouwd toen mijn moeder zwanger werd van mij. Dit was een schande in die tijd, met als gevolg dat ze moesten trouwen. Mijn moeder was net 18 jaar oud. Eerst kregen we huisvesting in soort schuur ergens achter op het erf van een boerderij. Eind jaren 70 kregen we een woning toegewezen in de Bloemenbuurt in Barneveld. De sfeer was er gemoedelijk en iedereen deed zijn ding. Ik kan me mijn eerste jointje nog herinneren. Tsja, dat eerste jointje was speciaal; de lachkicks, de saamhorigheid. Ik hoorde er echt bij… In de jaren erna sloop er een ernstige verslaving in. Het maakte alles stuk waar ik om gaf. Nu jaren later, zat ik op de bank en leefde geïsoleerd. Waar is de tijd gebleven?
“Op een dag stond ik op het punt uit het leven te stappen toen de deurbel ging.”
Daar waar het tij keerde
Wat ik toen uiteraard niet wist, was dat ik een totaal ander leven zou krijgen. Op een dag stond ik op het punt uit het leven te stappen toen de deurbel ging. Er stond iemand aan de deur die zelf 20 jaar verslaafd was geweest. Hij had gehoord van mijn buren dat het erg slecht ging met mij. Deze man vertelde me dat er een uitweg is en op het moment dat ik eruit wilde, ik hem altijd kon bellen. Hij gaf me zijn telefoonnummer en ik belde hem diezelfde dag nog. Ik dacht als iemand me begrijpt, is hij het wel. Hij weet immers wat verslaving is. Stap voor stap kwam ik eruit.
Tijdelijke actie!
Vraag nu gratis en vrijblijvend de eerste lesbrief van lespakket (un)Shakable aan en leer de leerlingen om standvastig te staan in het leven.
De beste tijd komt nog…
Ik ervaar het als een Godswonder dat die man die dag aanbelde. Het voelt alsof ik voor de dood ben weggerukt. Ik zou nog uren kunnen vertellen over wat er allemaal gebeurd is. Vandaag de dag werk ik als woonbegeleider op een woongroep van het Leger des Heils en zet ik mijn kennis en expertise in als preventiemedewerker voor Creatieve Preventie. Ik ben God dankbaar voor mijn vrouw en zoon en het leven wat ik nu heb.
Gerards hart voor de leerlingen
Het heeft mijn hart om leerlingen in hun kracht te zetten en ze te laten zien waar (hun) mogelijkheden liggen. Tegelijkertijd wil ik ze laten zien dat ze zich niet hoeven te schamen als er iets niet lukt, ik hoop dat ze erover leren praten. Dit is iets wat ik zelf nooit heb gedaan tijdens mijn schoolperiode. Ik voelde me niet veilig. Als ik voorlichting geef spoor ik leerlingen altijd aan om te praten over hun problemen.
Gerards hart voor de leerlingen
Het heeft mijn hart om leerlingen in hun kracht te zetten en ze te laten zien waar (hun) mogelijkheden liggen. Tegelijkertijd wil ik ze laten zien dat ze zich niet hoeven te schamen als er iets niet lukt, ik hoop dat ze erover leren praten. Dit is iets wat ik zelf nooit heb gedaan tijdens mijn schoolperiode. Ik voelde me niet veilig. Als ik voorlichting geef spoor ik leerlingen altijd aan om te praten over hun problemen.
Als toegankelijke docent ben jij goud waard!
Als docent heb jij een bevoorrechte positie. Doordat jij een vertrouwensband opgebouwd heb met de leerlingen ben jij makkelijk toegankelijk. Bijvoorbeeld na een voorlichting kun jij verder ingaan op de onderwerpen die besproken zijn. Regelmatig hoor ik terug dat door het napraten met leerlingen er problemen in kaart worden gebracht en aangepakt kunnen worden. Een toegankelijke docent is goud waard!
*Echte naam bekend bij de redactie.
VRAAG NU DE EERSTE lesbrief van (un)Shakable GRATIS AAN
Wij als Creatieve Preventie geloven dat we samen verantwoordelijk zijn om tieners mentaal weerbaar te maken. Dat is de reden waarom wij in de afgelopen maanden lespakket (un)Shakable hebben ontwikkeld. Een lespakket met zes lesbrieven vol opdrachten, sociale interacties en inzichten. We stellen tijdelijk de eerste lesbrief gratis beschikbaar voor jou als docent.
Super ,knap ook ik had zo,n zoon enhij heeft zijn leven ook opgepakt net als jij ik ben daar zo trots op .ben dus ook super trots op jou en dat jullie nu ook zo,n grote steun voor andere zijn ga zo door .een hele trotse moeder die echt weet waar over ze praat .
Hey Conny, wat fijn dat jouw zoon zijn leven weer heeft opgepakt! Mijn moeder herkent zich helemaal in jouw reactie…